#17 Iets moet nergens naar leiden
Over standaarden, verborgen verwachtingen en innerlijke autoriteit
Wat zou jij kiezen als je jezelf moet beschrijven in drie woorden? Ik zou kiezen voor enthousiast, leergierig en creatief. Die combinatie maakt dat ik 1001 hobbies en passies heb, die allemaal vechten om een stukje van mijn aandacht en tijd.
Sommige van die hobbies zijn al een tijd uit mijn leven verdwenen. Zo staat er in de kelder een gitaar te verstoffen, die ik al meer dan 10 jaar niet meer vastgenomen heb. En toch: ze voorgoed wegdoen lukt me niet. Je weet nooit dat ik ineens toch weer die muzikale kriebel te pakken krijg.
Breien is een vrij constante bezigheid in mijn leven, net zoals schrijven natuurlijk. Andere passies komen en gaan. Ik had ooit de droom om illustrator te worden en probeerde allerlei teken- en schildertechnieken uit. Een ontmoedigend bezoek aan een open illustratorendag sloeg die droom aan diggelen. Het heeft daarna heel lang geduurd vooraleer ik weer gewoon voor het plezier kon tekenen. Zelfs vandaag zit er nog altijd een rem op.
Ik weet intussen heel goed dat ik creativiteit niet mag forceren en dat inspiratie meestal in een onverwacht hoekje zit. Dus wacht ik tot de inspiratiegolf opduikt en ik kan meesurfen op de creatieve wind. Ik kan me helemaal onderdompelen in het project van het moment. Soms ga ik kopje onder in mijn eigen enthousiasme. Andere keren balanceer ik op mijn golf tot het weer windstil is en ik de kust kan afstruinen op zoek naar een volgend experiment.
Ik ben bescheiden, dus voelt het raar om te zeggen dat ik goed ben in dingen. Maar ik bén goed in schrijven. Ik bén goed in dingen creeëren en maken. Alleen knettert het (nog meer dan gewoonlijk) in mijn hoofd wanneer mensen me vragen wanneer ik eens ‘iets ga doen’ met één van mijn hobbies.
Want wat betekent iets? In mijn hoofd staat ‘iets’ gelijk aan een verwachting. ‘Iets doen met schrijven’ geeft mij het gevoel dat ik uitgeverijen moet afstruinen om mijn teksten aan de man te brengen, of dat ik uren moet doorbrengen achter mijn laptop om eindelijk dat verhaal in mijn hoofd eens op papier te zetten. ‘Iets doen met je tekeningen’ veroorzaakt een schuldgevoel in mijn hoofd. Het is waar, wanneer had ik voor het laatst een (kleur)potlood in mijn handen?
Betekent ‘iets doen’ dat er altijd een uitkomst of resultaat moet zijn? En dat die uitkomst in jouw hoofd misschien helemaal anders is dan in het mijne? Want ik doe bijvoorbeeld al iets met mijn schrijftalent. Ik post tekstjes op Instagram. Ik schrijf en reflecteer hier in mijn nieuwsbrief over wat me boeit, intrigeert en triggert. En vooral: ik doe het niet voor een publiek, maar voor mezelf.
Ik hou van de flow: het idee dat rijpt in mijn hoofd, dat daar een paar dagen suddert en er dan ineens uit stroomt. Als jij met plezier leest wat ik schrijf, dan vind ik dat flatterend en fijn. Maar het is vooral mijn eigen schrijvershart dat ik blij wil maken. Ik leef niet meer zozeer op dromen, maar eerder op mijn gevoel. Wat vandaag leuk voelt, dat jaag ik na.
Niets moet, alles mag. En dat vind ik eigenlijk de beste standaard.